28.6.07

...ΚΟΡΟΪΔΟ ΣΟΡΕΝΤΙΝΟ


Στον ελαφρύ ύπνο κάποιου άλλου τώρα, εμφανίζεται η υπαρκτή σύζυγός του και του λέει στα ίσα "αν μ'αγαπάς πραγματικά, άσε με να κάνω ψώνια στο Μιλάνο, γιατί η Ερμού δεν ταιριάζει στην αφνετομουτσουνάρα μου". Ο σύζυγος ξυπνάει ιδρωμένος και κατααγχωμένος. "Ουφ, όνειρο ήταν", μονολογεί ανακουφισμένος. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα η real-life σύζυγος με δέκα τσάντες Gucci και Σαράφη (τώρα και στο Τορίνο) και ο τυπάς μένει μαλάκας. Αργότερα, διαπιστώνει οτι είναι ΠΟΛΥ μαλάκας που πήγε και την παντρεύτηκε.
Τελικά, μάλλον την παντόφλα της ερωτεύτηκε. Δεν εξηγείται αλλιώς. Αυτός ο άνθρωπος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση επαγγελματία ποδοσφαιριστή που για το μουνί προτιμά τον Ακράτητο απο τον Ολυμπιακό. Τι Τσάμπιονς Λιγκ και μαλακίες... Εδώ μιλάμε για ποδόσφαιρο! Κάτι ήξερε ο Μαζωνάκης, αλλά όταν τα 'λεγε εμείς κοροϊδεύαμε. Τώρα να σε δω, Στέφανο, να τη βγάζεις μέχρι τα 40 σου σε κανένα κατσικοχώρι στην πουστοπατρίδα σου, στέλνοντας τη μουνότριχα που αποκαλείς γυναίκα σου να χρεώνει τους λογαριασμούς σου ψηλοτάκουνους cappuccino...

http://www.sportime.gr/articles_inside.asp?article_id=53046

ONEIΡΑ, ΠΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΑ...

Λοιπόν... Προχτέ είδα ενα όνειρο όπου καμάκωνα μια ωραία γκόμενα, αυτή έπεφτε ΕΥΚΟΛΑ, αργότερα παντρευτήκαμε, αυτή αποδείχτηκε σκάρτη κι εγώ την έστειλα στη μάνα της, κρατώντας για την πάρτη μου το πανάκριβο, new-age διακοσμημένο διαμέρισμά όπου και διαμέναμε. Ομορφα.
Τώρα, τί αντίδραση να έχει κανείς μόλις ξυπνήσει μετά απο αυτό; Κάτι έχω γιατρέ μου, δεν εξηγείται. Μήπως φταίει ο μισογυνισμός μου; Γιατί προσπαθώ να τον αντιμετωπίσω, μα την Παναγία. Σοβαρολογώ. Αλλά πέφτει πολύς πονοκέφαλος ρε παιδάκι μου. Ευτυχώς που κάτι τέτοια τα βλέπω μόνο στον ύπνο μου γιατί διαφορετικά θα είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα αυτοπροσδιορισμού (κάτι σαν κόμπλεξ δες το). Απο την άλλη, πολύ λυπάμαι που δεν κοιμάμαι πλέον όρθιος όπως παλιά - που δεν κοιμάμαι γενικώς τόσο εύκολα όσο τα πρώτα, αθώα χρόνια.
Απο την άλλη, πώς να αντισταθείς σε αυτόν τον πειρασμό; Είναι τουλάχιστον καυλωτικό το συναίσθημα να βρίζεις γκόμενες στον ξύπνιο σου και να τις γαμάς στον ύπνο σου. Το αντίθετο δεν έχει πάντα αποτέλεσμα. Κάτι σαν την κουμπαριά της μαλακίας με το Playstation. Για τέτοια ηδονή μιλάμε.
Την επόμενη φορά που θα δω στον ύπνο μου κάτι παρόμοιο, θα φροντίσω να συγκρατήσω ονόματα και διευθύνσεις και τηλέφωνα. Αν τύχει να δω τη συγκεκριμένη γκόμενα και στον ξύπνιο μου, θα ξέρω για ποιό λόγο θα την κατσαδιάσω τουλάχιστον...

(TOO OLD TO) DIE HARD


Τι πράγμα είναι αυτό που έχει πιάσει τελευταία το γηραιό Planet Hollywood; Ο Σταλόνε ρίσκαρε και επανεπένδυσε στα σίγουρα ξεθάβοντας τον Ρόκι Μπαλμπόα και όπου να 'ναι "σερβίρει" και τον παλαίμαχο των αντι-Σοβιέτ Τζον Ράμπο, ο Σβαρτζενέγκερ το συζητά για τέταρτο Εξολοθρευτή (γιατί για επανεκλογή στην πολύπαθη Καλιφόρνια ούτε λόγος) και ο Γουίλις επιμένει σε Τζον ΜακΛέιν, μετά απο καμιά 12αριά χρόνια. Εκτοτε, ο Αϊρονς έχει παίξει μόνο σε μαλακίες, ο Τζάκσον μεγάλωσε και ο Μπρους... Ασε. Κουβαλά σχεδόν 60 χρόνια στην πλάτη του, τα μισά περίπου απο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Πάντως, έχω να τους αναγνωρίσω - και στους τρείς τους - οτι τα σύμβολα που τους μετέτρεψαν σε instant-classic icons σε περασμένες δεκαετίες δεν έχουν ξεριζωθεί εντελώς απο τα σπλάχνα τους. Ο Σταλόνε ήταν πάντα ο Ρόκι/Ράμπο, ο Σβαρτζενέγκερ ο Εξολοθρευτής/Κόναν και ο Μπρους ο Τζον ΜακΛέιν. Και ίσα-ίσα, ο Μπρους στην πραγματικότητα έχει τη μερίδα του λέοντος στην όλη ιστορία, γιατί ο ΜακΛέιν δεν είναι η καλύτερή του ερμηνεία, σε αντίθεση με τον Σταλόνε που έχει να υπερηφανεύεται για την μία και μοναδική του υποψηφιότητα ερμηνείας στον πρώτο Ρόκι και τον Σβαρτζενέγκερ που οφείλει τα όσα πλείστα στα 400 εκ. δολάρια του Τ2 και του κολλητού του Τζέιμς Κάμερον. Ο Γουίλις, λίγο αργότερα, έπαιζε σε Ταραντίνους και λοιπά, φτιάχνοντας όνομα πέρα απο το "χαϊδευτικό" yippi-kay-eee που υπογράφει την αστυνομική του ταυτότητα.
Αλλά ο Τζον ΜακΛέιν ΕΙΝΑΙ ο Μπρους Γουίλις και πρέπει και ο ίδιος να αισθάνεται τόσο hot με αυτόν τον "τιμητικό" τίτλο, όσο hot φαίνεται να είναι η καινούρια υπερ-περιπέτεια δράσης του Λες Γουάιζμαν. Το μεγάλο κατόρθωμα του Μπρους, εδώ πέρα, είναι οτι σκοτώνει ενα ελικόπτερο με ενα αυτοκίνητο. Το μεγάλο κατόρθωμα του Τζον ΜακΛέιν, απο την άλλη, μου φαίνεται πως είναι το alter-ego του Butch απο το Pulp Fiction.
'Η το αντίθετο; Μάλλον τα μπέρδεψα...

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ ΗΜΟΥΝΑ...

Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί. Λοίπουν οι ηγέτες. Λείπουν οι προσωπικότητες. Λείπουν αυτοί που θα παίξουν ασπίδα πάνω σε αυτούς που αλλού το είχαν το άθλημα απέναντι σε αυτούς που το έφεραν εδώ απο 'κει που το πήραν. Λείπει ο κύριος Φόλιας. Λείπει ο Αμανατίδης. Λείπει ο ένατος στην κατάταξη της UEFA. Λείπει ο Γρηγόρης ο Γεωργργορα... ο Γρηγόρης τέλος πάντων. Λείπουν τα κουρεία απο το Κολωνάκι. Λείπουν οι 15ωρες μπίζνες.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί. Κάποιοι είχαν όραμα. Αλλά δεν πρόλαβαν να το φιξάρουν:


27.6.07

ΤΟ ΦΤΩΧΟ ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ...

Ξεκινάω αυτό το blog για να κάθομαι να λέω διάφορα στον εαυτό μου. Κατά πάσα πιθανότητα δε θα το διαβάσει ποτέ κανείς άλλος εκτός απο μένα, πράγμα που δεν είναι και τόσο αρνητικό αφού τουλάχιστον κανείς δε θα φέρνει αντίρρηση σε αυτά που γράφω...
Το blog αυτό (ή ιστολόγιο, μη φάμε και κανένα εξώδικο απο τον Πλεύρη) δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω απο ένας αξιοπρεπής αυνανισμός. Σαν φανατικός οπαδός της πλήρους αυτοϊκανοποιήσεως, δοκιμάζω τα νεύρα μου και τις αντοχές μου στη μαλακία.
Κι επειδή αυτό είναι ένα απο τα χιλιάδες αναφαίρετα δικαιώματα που προσφέρει η Δημοκρατία, σκοπεύω να το εξαντλήσω μέχρι να ρέψω...
Καλωσορίζω λοιπόν όλους τους αναγνώστες (γειά σου Πάνο) και εύχομαι βίον ανθόσπαρτον...