Αν ο Πουλόφσκι είχε κάνει εκείνη τη μελέτη που διατεινόταν ο αείμνηστος Μουστάκας για τους Ουκρανούς τροβαδούρους του 14ου αιώνα, τότε κάθε δική μου λέξη θα ήταν περιττή. Αλλά δεν το έκανε. Αρα, όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες.
Ωπα, παρεξήγηση. Εξήγηση; Πάρτε για παράδειγμα έναν κλασικό τροβαδούρο. Σε οποιονδήποτε αιώνα, δεν υπάρχει θέμα. Ο αοιδός άδει, και μάλιστα μελίριτα. Για τον έρωτα. Ξέρετε, ρομαντικές αηδιούλες, μπαλκονάκια, κρεμαστοί κήποι, ολόγιομα φεγγάρια, χρυσά μαλλιά και τρίχες στις μασχάλες. Ο Ρωμαίος με την Ιουλιέτα, η απελευθέρωση της Τροίας, ο Χάρης Ρώμας και η Ελένη Ράντου. Τέλος πάντων, ένας ρομαντικός αχταρμάς. Ο τροβαδούρος δίνει την εξήγα του και κανταδιάζει. Επίσης, μπορεί να μιλήσει και για την ειρήνη, τη ζωή, την ευτυχία, το γιαούρτι με τα μηδέν λιπαρά. Ολα θα ακουστούν όμορφα, θες δε θες. Το έτερον ήμισυ ενδιαφέρεται ξαφνικά για όλα αυτά και ο ρομαντικός πλην τίμιος τροβαδούρος συνεχίζει να άδει μέχρι να τελειώσει η ταινία.
Και μετά, το σίκουελ. Και δεύτερο. Και τρίτο. Πιο πολλά απο τη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κι ας αλλάζουν οι αιώνες. Σήμερα, ο ευγενής τροβαδούρος στέλνει sms με αριέτες. Τις ίδιες ρομαντζάδες, απλά τώρα δεν έχουμε κρεμαστούς κήπους παρά μόνο Χάρη Ρώμα. Εντάξει, σιγά τις αλλαγές, εδώ υπάρχει μείζον πρόβλημα! Η ευαίσθητη γυναικεία ψυχή ανταποκρίνεται όπως το παπαδοπαίδι στη σεξουαλική αφύπνιση του προκαθήμενου. Νοερά, στην αρχή. Ζωηρεύει στη συνέχεια. Σε κάνει κτήμα της. Σε αγκαλιάζει με περιφρόνηση και σε περιφρονεί με αυταπάρνηση. Ολα αυτά μέσα στην ίδια στιχομυθία. Τραγικό; Τσου. Αληθινό. Αργότερα, οι ερωτήσεις δεν έχουν απαντήσεις, γιατί τελείωσε η κάρτα. Αληθινό, σου λέω. Οπότε, μία η άλλη, ο τροβαδούρος κουλουριάζεται ωσάν βόας με ναρκοληψία σε μια γωνιά και άδει για τους παπαγάλους. Χαμηλοφώνως πλέον, γιατί δεν έχει νόημα να τον ακούει όλος ο κόσμος. Ο οποίος, παρεπιπτόντως, δεν έδινε σημασία έτσι κι αλλιώς. Πόσοι τον άκουσαν να δίνει ρεσιτάλ καντάδας; Ενας; Δύο; Τόσοι και λιγότεροι. Τσάμπα το κρασί, τσάμπα η νταντέλα. Και το φεγγάρι, συν τοις άλλοις, να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με κομμένο νύχι.
Συμπερασματικά, οι γυναίκες κρατάνε πράγματα πάνω τους που τα χρησιμοποιούν καθ'εκάστην και αργείαν, για ηλίθιους λόγους. Ηλίθιους για σένα, που δεν καταλαβαίνεις. Αρα, κάτι ήξεραν εκείνοι οι τροβαδούροι, που σιγοτραγουδούσαν πάνω στη γλυκειά κιθάρα τους μελωδίες απο το υπερπέραν. Δυστυχώς, η μεταλλαγμένη γενιά που τους διαδέχτηκε, δεν έχει κουράγιο ούτε Γονίδη να αρθρώσει. Κι άντε και τον άρθρωσε... Ποιά θα τον ακούσει;
Και συν τοις άλλοις, στην Ουκρανία υπάρχει τεράστιο θέμα με τις γυναίκες. Ολες έρχονται κατά 'δω, και γυρνάνε πίσω μάλλον απογοητευμένες που κανείς δε θυμάται την ιστορία των προγόνων τους.
Γάμησέ τα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου