Αν ξεψαχνίσει κανείς την κινηματογραφική σοδειά κατά την πολεμοκάπηλη περίοδο της Χούντας, εντοπίζει ένα σωρό υπερ-πατριωτικές, προπαγανδιστικές, φανφαροειδείς πολεμικές περιπέτειες και δράματα τύπου Υποβρύχιο Παπανικολής, ΟΧΙ!, Παπαφλέσσας, Κοντσέρτο για Πολυβόλα και άλλα παρόμοια που έχετε δεί (διαστροφή!) πολλάκις στο τι-βι. Ωστόσο, αυτό που μου κέντριζε πάντα το ενδιαφέρον - κι όχι μόνο απο κινηματογραφικής άποψης τελικά - ήταν η Υπολοχαγός Νατάσσα. Ετος παραγωγής 1970, μέσα δηλαδή στον πυρήνα της χουντικής αποθέωσης, και ο μέγας δημιουργός Φώσκολος πήρε όσα φράγκα δε φανταζόταν οτι θα έπιανε ποτέ στα χέρια του (παραγωγή πιο ακριβή ακόμα κι απο το επικείμενο Ορατότης Μηδέν) απο τις τσέπες των Ελλήνων φορολογούμενων για να στήσει ενα σκηνικό ονειρώδες για τη μισαλλόδοξη και πατριδοκάπηλη κυβέρνηση: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, μπόλικοι κακοί γερμαναράδες, εκατοντάδες ηρωικά ελληνόπουλα τύπου Παπαμιχαήλ να πολεμάνε για την ΠΑΤΡΙΔΑ τους και μόνο, υψηλό στρατιωτικό φρόνημα και... κακοί αντάρτες! Ναι. Δώστε προσοχή στο γεγονός οτι προς το τέλος της ταινίας, ο Ορέστης-Παπαμιχαήλ δολοφονείται "κατά λάθος" λόγω της ναζιστικής φορεσιάς-καμουφλάζ του απο μια ομάδα ανταρτών, παραδοσιακών του βουνού. Οι άντρες αυτοί πλησιάζουν πάνω απο το πτώμα του, πάνω στο οποίο βρίσκεται και η τραυματισμένη σωρός της Νατάσσας-Βουγιούκλω. Ο διάλογος είναι χαρακτηριστικός: "Καλά, αυτός είναι Γερμανός. Αλλά η άλλη πρέπει να είναι Ελληνίδα". "Σιγά την Ελληνίδα!" απαντά ο διπλανός του. Φοβερό! Το κοινό, εκείνη τη στιγμή, στραγγάλιζε μετά βδελυγμίας τον κυνικό αντάρτη, ακούγοντάς τον να προσβάλλει - έστω και εν αγνοία του - το άτομο που εκπροσώπευε ως εκείνη τη στιγμή την ίδια την Ελλάδα στο πανί! Και φυσικά, για να μην το αφήσει έτσι ο κυρ-Νίκος, χωρίς να το κάνει φραγκοδίφραγκα, ρίχνει και ενα πλάνο στο τέλος της ταινίας με την επιγραφή στην ταφόπλακα του Ορέστη: "Τον σκότωσαν ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ του". Υπήρχε πραγματικά ανάγκη να γραφτεί κάτι τέτοιο στην ταφόπλακα ενός ήρωα της Αντίστασης; Κατά την αντίληψη του Παττακού, ναι! Αρα, οι αντάρτες τελικά καταφέρνουν να γίνουν ακόμα πιο μισητοί κι απο τον Κώστα Καρρά, αφού κάνουν ο,τι δεν έκαναν οι Ναζί τις προηγούμενες δύο ώρες: σκότωσαν τον Παπαμιχαήλ! Φυσικά, η Χούντα δε θα επέτρεπε ποτέ σε έναν αντάρτη να τη σκαπουλάρει έτσι ενώ και τον πιό προβαλλόμενο Ναζί της ιστορίας (τον Καρρά) τον βάζει με τύψεις συνείδησης και αυτόχειρα! Ε, ρε ψυχή μου κηδείες... Κατά τη διάρκεια, βέβαια, να μη μας ξεφεύγουν και τα στοιχειώδη. Η Νατάσσα φτύνει κατάμουτρα μέχρι και το πεντάχρονο βλαστάρι της για την Πατρίδα, την ίδια στιγμή που ο Ορέστης το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πώς θα σώσει τη Νατάσσα που σώζει εν τω μεταξύ την Πατρίδα, ο Καλογήρου διακηρύττει τη σημασία της θυσίας απέναντι στο κοινό καλό (όσο πιο πολύ αίμα, τόσο το καλύτερο) και ο Καρράς να εξηγεί με όσο πιο γλυκό τρόπο μπορεί στον πατέρα της Νατάσσας "Ελα μωρέ, δεν τρώμε κι ανθρώπους"! Η ζωή εν τάφω, κυριολεκτικά...
Φτου να πάρει. Ξέχασα να ασχοληθώ και με το κινηματογραφικό κομμάτι... Αλλά φαντάζομαι όλο και κάποιο καλό σχόλιο θα έκανε ο Μαστοράκης σε κάποια απο τις εκπομπές του τότε...
Η νέα ταινία του ΘΕΟΥ. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Το trailer του Sweeney Todd βγήκε μόλις πριν απο λίγες ώρες και μας γονάτισε. Swing your razor high!
Ωραία. Προχθές, ήρθαν όλα φυσιολογικά στους ομίλους. Δώστε βάση: Κερδίζει ο γαύρος τη Βέρντερ 1-3 (διπλό). Κερδίζει η Μαρσέιγ τη Λίβερπουλ 0-1 (διπλό). Κερδίζει η Πόρτο στα χασομέρια τη Μπεσικτάς 0-1 (διπλό). Κερδίζει η Τσέλσι τη Βαλένθια 1-2 (διπλό). Κερδίζει η Σαχτάρ τη Μπενφίκα 0-1 (διπλό). Κερδίζει η Σάλκε τη Ρόζενμποργκ 0-2 (διπλό). Η Λάτσιο φέρνει 2-2 με τη Ρεάλ και όλοι στον όμιλο είναι ικανοποιημένοι. Και ο μοναδικός άσος που βρέθηκε; Μα, φυσικά, εκεί που θα έχανε η Μίλαν! Στη Σκωτία, απο τη Σέλτικ!!! Εντάξει, το έχετε πάρει πρέφα ήδη, μην πλατειάζω τσάμπα. Με 1 ευρώ έβγαζες 19.000. Κακομοίρηδες, ξυπνήστε. Η "μηχανή" κατασπαράζει. Παρατήστε το ρημάδι. Ρίχτε σουτ να τελειώνουμε. Και μιλάω 100% σοβαρά. Στην αρχή έχει πλάκα, αλλά δεν είναι να παίζεις και πολύ με αυτά τα πράγματα. Κι αν βάλεις στο σάκο οτι κατά μια ΣΑΤΑΝΙΚΗ σύμπτωση, οι 4 ελληνικές ομάδες που έπαιζαν Ουέφα σήμερα έχασαν ΑΚΡΙΒΩΣ με το μικρότερο δυνατό σκορ που θα μπορούσαν για να μην αποκλειστούν, τότε ίσως, σε αντίθεση με όσα είπα στο προηγούμενο post, ο Θεός να μην έχει πέσει για ύπνο τελικά. Μάλλον όλοι εμείς κοιμηθήκαμε.
Ο Ολυμπιακός έκανε την πρώτη του εκτός έδρας νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά απο 10 χρόνια συνεχούς παρουσίας (και μόνο ΜΙΑ φορά με προκριματικά τον Αύγουστο). Μετά απο 31 ματς. Μετά το 7-0 της Γιουβέντους, το 4-0 της Γιουνάιτεντ, το 5-1 της Ρόζενμποργκ, το 5-1 της Ρεάλ, το 3-0 των Εβραίων, τις καρδούλες και την Μόλντε. Ο Πειραιάς φωταγωγήθηκε. Οι φίλαθλοι βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν το κοσμοϊστορικό γεγονός. Τα ξένα μέσα ενημέρωσης μίλησαν για "το θαύμα του Πειραιά" και τον εξευτελισμό της επίσημης αγαπημένης του γερο-Οθωνα. Τα ελληνικά, για τη γκολάρα (τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει, μεταξύ μας τώρα) του Πατσατζόγλου και τον "ηρωισμό" του Νικοπουλίδη. Αλλά υπάρχει και ο Takis.
Ναι, ο Sir. Ο άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε σύμφωνα με τη γνώμη εμπειρογνωμόνων και ειδικά κατηρτησμένων επιστημόνων του Βορείου Σέλας να έχει διωχτεί ήδη με τις κλωτσιές απο το Red Restaurant. Ο άνθρωπος που έβγαλε τον Γκαλέτι για να βάλει στη θέση του τον Κοβάσεβιτς και, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, άκουσε τη μισή Ελλάδα να σχολιάζει απρεπώς τη μάνα του, τη γυναίκα του, το μπατζανάκη του κι οποιονδήποτε άλλον κοντινό του. Και ξαφνικά, η μαγεία... Τέλος ο "ασβέστης", πυροβολικά που ξέφτιζαν υγρά μπαταρίας στα χαφ, η παρέα του lonesome cowboy Λούα-Λούα και τρία γκολ στην "οθωνική" Βέρντερ. Πάταγος. Αν έβγαινε και σε μαύρο, θα το αγόραζε και ο Τζίγγερ για πανό στη Λεωφόρο.
Και τώρα, η δημοσιογραφική ελίτ της χώρας έτρεξε ωσάν τη δαιμονισμένη στο El Venizelo και κούναγε σημαίες και μαντηλάκια. Πρόσεξε, Takis. Μάλλον στην έχουνε στημένη. Ετσι δεν ακούγεται; Στη γωνία δεν περιμένει ο Σωκράτης; Οι παροτρύνσεις του Χελάκη και του Χριστόγλου δεν πιάσανε τόπο; Μου μυρίζει αρουραίος στο σύστημα. Δεν μπορεί. Ο Ολυμπιακός είναι ομαδάρα φέτος. Εριξε 6 γκολ στον ΟΦΗ. Γάμησε τη Βέρντερ στο σπίτι της. Πρώτο διπλό στο Τσου-Λου. Εχει Γκαλέτι. Εχει Λούα-Λούα. Εχει Πατσατζόγλου. Εχει... Takis. Δεν μπορεί. Είναι όλα ενα όνειρο. Θα το πάρει το τιμημένο το ευρωπαϊκό φέτος, είμαι σίγουρος. Εχει τεράστια ομάδα και οι οπαδοί του το καταλαβαίνουν. Γι'αυτό και πανηγύρισαν αυτή την ΤΕΡΑΣΤΙΑ νίκη. Και μετά, φυσικά, θυμήθηκαν τους βάζελους.
Υ.Γ. Κι αφού πήρε ο γαύρος διπλό, τελικά ρε μάγκες έχω ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ελπίζω οτι θα πάρω φέτος το πρωτάθλημα... Γιατί να μην επωφεληθώ κι εγώ τώρα που κοιμάται ο Θεούλης;
Δεν είναι σχόλιο για τον Καρατζαφέρη και τον στάβλο των ακροδεξιών βουλευτών του. Ηδη έχω αρχίσει να βαριέμαι τη γραφικότητά τους και τις μπέικον φάτσες τους. Στο ΠΑΣΟΚάκι αναφέρομαι. Οπως λέμε "ΑΕΚάκι". Κι επειδή η ομάδα έχει να πάρει 13 χρόνια πρωτάθλημα, έχει καταντήσει να φαίνεται μικρή μπροστά στους βαζελόγαυρους. Το ίδιο και η "δημοκρατική παράταξη". Στ'αρχίδια μου εμένα, βέβαια, δεν είμαι ΠΑΣΟΚος, ούτε τους ψήφισα σαν αντίδραση στη ΝΔ, ούτε θα τους ψηφίσω ποτέ μου. Αλλά αυτό με την σχιζοφρενική ιστορία της διαδοχής κατάφερε να μου προκαλέσει αδικαιολόγητους στομαχικούς σπασμούς. Χάνει τις εκλογές ο Παπανδρέου και κάνεις δηλώσεις. Βρίσκει "καμένο" τηλεοπτικό χρόνο και πετάγεται σαν την κλανιά ο Βενιζέλος και κάνει κι αυτός τις άρπα-κόλλα δηλώσεις του. Μετά ακολουθεί ο Κουλούρης, στη συνέχεια ο Λοβέρδος, μια σπόντα η Διαμαντοπούλου απο 'δω, μία σπόντα ο Πάγκαλος απο 'κει, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Την ίδια ώρα, ο Καραμανλής και οι φατρίες του ετοιμάζουν αναθεωρήσεις, προϋπολογισμούς, διατάξεις και ψηφίσματα τρίβοντας τα χέρια τους απο ικανοποίηση για τη μάστιγα... αυτοϊκανοποίησης που έχει πιάσει το ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚάκι κάνει μόνο μέσα στο εσωτερικό του. Δεν ξέρει οτι κυβέρνηση είναι η ΝΔ. Δεν έχει καταλάβει οτι μέσα στη βουλή είναι κάτι τύποι απο το ΛΑΟΣ (κι απο τη μυρωδιά μόνο το καταλαβαίνεις...). Δεν έχει καταλάβει οτι ξημερώνει το πρωί και νυχτώνει το βράδυ. Και οι μύγες της νέας αλλαγής έφαγαν το σίδερο, τα κουνούπια ρήμαξαν το ατσάλι, αλλά η βαρυστομαχιά ακούστηκε. Ολούθε. Αλλά ούτε αυτό το πήραν πρέφα. Και τώρα, με το μαχαιράκι στο λαιμό. Παπανδρέου; Βενιζέλος; Σκανδαλίδης; Μήπως η Εφη Σαρρή, με κάποια μορφής μεταγραφή (να παίζει μόνο στην Ευρώπη); Και τρεχάτε να ψηφίσετε, μπας και δείτε προκοπή. Να ηρεμήσει κι ο Πρετεντέρης, δηλαδή, όχι τίποτε άλλο γιατί τελευταία κοντεύει να μείνει στον τόπο ο άνθρωπος με τα πολλαπλά καρδιακά της Χαριλάου Τρικούπη. Και μετά να ψάξουμε απο 'δω, να ψάξουμε απο 'κει, μήπως λήξει το ματς στα δύο χρόνια, στις Ευρωεκλογές, στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, στην καταστροφή του κόσμου. Ενα κλίμα λαϊκής σε τέσσερις τοίχους. Αντέχεις; Εγώ προσωπικά όχι...
Υ.Γ. Εντελώς άσχετο, αλλά δεν μπορώ να το βάλω αλλού: Η Σοφία Καρβέλα σε τί γλώσσα μίλαγε στο σχολείο; Greeklish;
