S1NGLE

Στο Facebook είναι απλά ένα "status". Στα λεξικά, είναι απλά ένα ουσιαστικό. Στην τηλεόραση ήταν σίριαλ. Στη ζωή σου, είναι η "καθεμέρα" σου.

Single. Το "ένα". Το "μόνο" του. Το συνώνυμο της ανεξαρτησίας. Της ατομικής ελευθερίας. Κάποτε (πολύ κάποτε όμως) η λέξη είχε και πρακτική σημασία, καθώς οι παραπάνω χαρακτηρισμοί εφαρμόζονταν κατά γράμμα. Ησουν "single" επειδή δεν είχες σχέση. Αρα, χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να δίνεις τίποτα παρά μόνο να κρατάς για τον εαυτό σου. Η απότομη προσγείωση στο σήμερα, λέει οτι όλα αυτά τα έχεις ακόμα κι όταν είσαι "in a relationship" ή "Married" ή - ακόμα περισσότερο - στο "It's complicated". Το να είσαι single σήμερα, είναι κάτι που μισείς και αγαπάς ταυτόχρονα, το ζητάς και το διώχνεις με την ίδια θέρμη, το απορρίπτεις και το αποδέχεσαι την ίδια ακριβώς στιγμή. Επίσης, κάποτε πάλι, το να είσαι εργένης σήμαινε φόβο της δέσμευσης. Οπότε, κατά κάποιον τρόπο, σήμερα που η λέξη "δέσμευση" τείνει να εξαφανιστεί ακόμα κι απο τα λεξικά, μιλάμε για τον εργένη κάτω απο ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα.

Κανείς δε θέλει να είναι μόνος του. Απο τη στιγμή που θα ανοίξει τα μάτια του, μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα του τα κλείσει, θέλει τη συντροφιά. Μια μπανάλ θεωρία λέει οτι κανείς δεν είναι μόνος του όταν έχει φίλους, καλούς συγγενείς και παρέες δίπλα του. Ο δικηγόρος του Διαβόλου, επίσης, λέει οτι μπορείς να πετάξεις κάποιον σε ενα δωμάτιο γεμάτο απο τέτοιο κόσμο κι αυτός να στέκεται μόνος του σε μια γωνιά επί ώρες. Παραμένει μόνος του ή απλώς δεν εκμεταλλεύεται το γεγονός οτι υπάρχει τόσος κόσμος δίπλα του ώστε να ξεγελάσει τη μοναξιά του; Χα, "ξεγελώ". Ωραία λέξη. Ισως η πιο ουσιαστική απ'όλες. Οπως όταν πεινάς, που τσιμπάς κάτι ελάχιστο ίσα-ίσα για να "ξεγελάσεις" την πείνα σου επειδή δεν υπάρχει τίποτα της προκοπής να φας και να χορτάσεις. Η πείνα παραμένει και με το πέρας του χρόνου γίνεται ακόμα εντονότερη. Το ίδιο ισχύει και με τη μοναξιά, το πιο ύπουλο και σχεδόν "αχαρτογράφητο" των συναισθημάτων. Μόνο να την ξεγελάσεις μπορείς, να τη γιατρέψεις είναι δύσκολο.

Δύσκολο δεν είναι να μάθεις να ζείς με κάποιον άλλον. Δύσκολο είναι να πρώτα να μάθεις να ζείς με τον ίδιο σου τον εαυτό. Μόνοι σας. Οταν είσαι single, είναι η καθημερινότητά σου. Οχι επειδή ντε και καλά κοιμάσαι μόνος σου. Αλλά επειδή τα πάντα μέσα στις 24 ώρες αφορούν εσένα και μόνο - είναι οι δικοί σου ρυθμοί, οι δικές σου αποφάσεις, τα δικά σου "θέλω". Ολα δικά σου. Πόσο το αντέχεις όμως; Οσο καλά και να μάθεις να ζείς με τον εαυτό σου, ποτέ δε θα σου φτάνει, γιατί ο εαυτός του καθενός είναι γκρινιάρης και ανικανοποίητος. Τώρα πια, που η έννοια του single έχει ευτελιστεί τόσο, η γκρίνια έχει καταντήσει μανιέρα. Σήμερα, μια οποιαδήποτε γυναίκα γκρινιάζει που δεν έχει κάποιον ανάμεσα στα πόδια της (ή στην... καρδιά της, όσο το παραδέχεται η κάθε μία), κι όταν τον έχει γκρινιάζει ακόμα περισσότερο γι'αυτά που υποτείθεται οτι της στερεί. Γι'αυτό αποφασίζει να κάνει συχνά-πυκνά τις κουτσουκέλες της, παραμένοντας όμως τίμιος φρουρός της "σχέσης". Στο Facebook δε θα βάλει ποτέ την ταμπέλα "single" κι ας συνεχίσει να ζεί ως τέτοια! Ομοίως και για τους άντρες, μην το κουράζουμε.

Ο μοναχικός αριθμός, ο "άσσος", ο loner, ο πραγματικός single. Αυτός μάλλον είναι είδος υπό εξαφάνιση. Δεν τον βρίσκεις εύκολα, ίσως γιατί κάτι τέτοιο παραπέμπει περισσότερο στο "καθυστερημένο" παρά στο "μοναχικό". Πρέπει να μείνεις πάρα πολύ καιρό με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να το διαπιστώσεις. Αλλά η ευκολία των πάντων σήμερα δε σε βοηθά να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Οπότε, καλό είναι να σταματήσετε να γκρινιάζετε για τις "μοναξιές" σας. Τις αγαπάτε, δε ζείτε χωρίς αυτές και πολλές φορές τις κυνηγάτε κι απο πάνω. Μέχρι να μείνετε πραγματικά μόνοι σας. Σε ενα δωμάτιο γεμάτο κόσμο και πολλά φιλικά πρόσωπα. Μέχρι να καταλάβετε οτι ο μόνος τρόπος για να μη σας πατήσει κάποιος είναι, απλά, να σας προσέξει.

Αγαπημένος αυτός ο αριθμός. Το status, η λέξη, η έννοια. Απλώς, σε αυτές τις πολύ δύσκολες κατηγορίες ανθρώπων έχουμε αποφασίσει να τους δώσουμε την πιο εύκολη και προφανή ταμπέλα: ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ. Βλέποντάς το κάθε μέρα απο την ίδια ακριβώς οπτική γωνία, μου ακούγεται όλο και περισσότερο σαν ΚΟΙΝΟΣ. Ενας απο όλους, απο τη μάζα. Την κουραστική, τη μίζερη, την ψεύτικη. Οπως ακριβώς ΔΕΝ ήταν κάποια (πολλά) χρόνια πίσω...