ΠΕΣ ΤΟ ΨΕΜΑΤΑ

Σου έχει τύχει ποτέ να πείς ένα τόσο πετυχημένο ψέμα, που στο τέλος το πιστεύεις κι εσύ;

Ενας στους δύο λένε ψέματα παθολογικά. Ο παθολογικός ψεύτης, βέβαια, δεν είναι τελικά ένας άρρωστος άνθρωπος, όπως μια περίεργη επιστημονική θεωρία θα ήθελε να αποδείξει. Ισως είναι περισσότερο παρεξηγημένος απο όσο θα έπρεπε. Ναι. Νομίζω αυτό είναι. Δεν αποδεικνύεται όμως. Μια πιθανότητα μπορούμε να δώσουμε, κι αυτή προκύπτει εκ πεποιθήσεως εννιά στις δέκα φορές που έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τέτοια περίπτωση.

Σκέψου το. Αν δείς ενα όνειρο πάνω απο μια φορά - ακριβές αντίγραφο όμως, πλάνο προς πλάνο - τότε κάτι πραγματικά συμβαίνει. Μπορεί αυτό που βλέπεις να το έχεις ήδη ζήσει, χωρίς να το καταλάβεις. 'Η μπορεί να αντιπροσωπεύει μια μύχια σκέψη σου, που κατά πάσα πιθανότητα την έχεις επεξεργαστεί τόσο πολύ, που έφυγε απο τη μια πλευρά του εγκεφάλου σου και πήγε και βολεύτηκε στην ακριβώς απέναντι. Γι'αυτό ο,τι βλέπεις είναι στον ύπνο σου, εκεί που θα έπρεπε να είναι στον ξύπνιο σου. Μπορεί. Πιθανότητα είναι κι αυτή. Οπως και να 'χει, σε κάθε περίπτωση, αυτό το πράγμα που κουβαλάς στο κεφάλι σου είναι σύμπτωμα παθολογικής εγκράτειας. Δεν εξωτερικεύεις ούτε το 1/4, με αποτέλεσμα η διεργασία να είναι στο απόλυτο εγκεφαλική και επομένως εξορισμένη στο υποσυνείδητο. Αρα, είναι ΨΕΜΑ. Γιατί αν η - σκληρή - πραγματικότητα αφομοίωνε ενα μέρος του μυαλού σου, ίσως κι αυτό το όνειρο να ήταν μέρος της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ζωής σου. Κι όχι αυτής που βλέπεις στον ύπνο σου.

Γιατί λοιπόν και ένας παθολογικός ψεύτης να μη ζεί σε ενα αντίστοιχο όνειρο; Πιστεύω πως ένας τέτοιος τύπος λέει περισσότερες αλήθειες απο όσες φανταζόμαστε, αλλά ίσως είναι τόσες μαζεμένες που μοιάζουν με ψέματα. Ακούγονται σαν ψέματα. Πώς μπορείς να διαπιστώσεις όμως κάτι τέτοιο; Δυστυχώς, η φύση δεν μερίμνησε. Ισως επειδή έχει και την πλάκα του, αυτό το διαπροσωπικό παιχνιδάκι του μυαλού και της ανθρώπινης επαφής. Και ανέκδοτο να κάτσω να σου πω, ψέμα θα είναι, αλλά θα γελάσεις. Αν σου πω πολλά, ίσως γελάσεις περισσότερο. Αλλά αν σου πω οτι είμαι άνεργος, χωρισμένος, άσχημος, άρρωστος, τσατισμένος, παιδεραστής, δυστυχισμένος, ανώμαλος και βρώμικος, όχι μόνο δε θα γελάσεις αλλά θα παρεξηγηθείς κιόλας. Χωρίς λόγο, αλλά σου λέω όλες τις αλήθειες μαζεμένες...

Πόσο θα ήθελα τώρα να κόψω τις αμπελοφιλοσοφικές πίπες και να ξαπλώσω στην υπέρδιπλη κρεβατάρα μου με τα σατέν σεντόνια, μέσα στην μεταμοντέρνα βίλα μου, δίπλα στην πανέμορφη γκόμενά μου, λίγο πριν ξυπνήσω ξανά για να πάω στις επιχειρήσεις μου με το πανάκριβο αυτοκίνητό μου, με συνοδηγό την πανέμορφη γκόμενά μου, λίγες μέρες πριν φύγω για ενα διασκεδαστικό δεκαήμερο στην Ιμπιζα... Πόσο θα 'θελα... Αλλά η μαλακία είναι, οτι πλέον δεν μπορώ να λέω ψέματα ούτε στον εαυτό μου. Παθολογική η ζήλεια, αληθινός όμως ο φθόνος...