DEBATE ΚΑΙ ΞΥΛΟ

Οργιώδες. Τι debate κι αυτό ρε φίλε... Γεμάτο ένταση, τρυγμούς, αγωνία, ανατροπές (κάπου άκουσα οτι ένας floor manager παραπάτησε κι έπεσε), μυστήριο, αντιδικίες, μπηχτές, ειρωνίες, σεξ, καράτε και άγιος ο Θεός. Διακαναλικά, μάλιστα...
Κάπου ανάμεσα στο παρολίγον εγκεφαλικό επεισόδιο του μέγιστου Αιμίλιου Λιάτσου και την χαρακτηριστική ευγένεια της Μαρίας Χούκλη (που πρώτα παρατηρήθηκε απο τον Χατζηνικολάου), εντόπισα στιγμές που, αναμφίβολα, θα μπορούν αργότερα να διδάσκονται σε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα (τη Γυμναστική Ακαδημία):

• Ο Καραμανλής είναι γεννημένος ηγέτης και δεν επαναπαύεται. Και σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, δεν κάνει ποτέ καινούριο λάθος. Συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε και υπεραμύνεται των πράξεών του - τόσο, που αν δεν τον ψηφίσεις να βγεί αυτοδύναμος, θα σου χτυπάει τα κουδούνια απο το πρωί μέχρι το βράδυ για να ψηφίζεις ανα τακτά χρονικά διαστήματα, μετά απο κάθε γεύμα.
• Ο Παπανδρέου είναι κι αυτός γεννημένος ηγέτης, αλλά για κάποιο κοντινό στρουμφοχωριό, στο οποίο κανείς δε θα του πεί πως βαριέται αυτά που λέει, γιατί απλούστατα όλοι θα είναι ίδιοι με αυτόν. Με εξαίρεση το πράσινο σκουφάκι, που θα τον κάνει να ξεχωρίζει απο την ομύγυρις.
• Η Παπαρήγα πρέπει να ήταν η καλύτερη μαθήτρια της τάξης της (λαϊκή τάξη προφανώς), αφού κάθε φορά μπορεί και λέει ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια πράγματα με την προηγούμενη, με τις ίδιες ακριβώς λέξεις και φράσεις. Ακόμα και τις τελείες θυμάται.
• Ο Αλαβάνος είναι ικανός να πλακωθεί και στο ξύλο για πάρτη σου, αρκεί να μην ψηφίσεις Νέα Δημοκρατία στις εκλογές. Κατά τα άλλα, πολύ θα ήθελε να ήταν 30 χρόνια νεότερος και να κατεβαίνει στις πορείες, αλλά μεταξύ μας, νομίζω πως προτιμά να στέλνει τον Τσίπρα, που είναι και πιο handsome, μπας και χτυπήσουμε και κανένα γκομενάκι (με γκλοπ).
• Ο Καρατζαφέρης θα φέρει την αλλαγή. Είναι έτοιμος. Μία ψήφο χρειάζεται μόνο. Είπε οτι θα ψάξει και θα τη βρεί. Αν χρειαστεί, θα ψάξει και τις τσέπες του Αδωνι Γεωργιάδη.
• Ο Παπαθεμελής αδικείται απο το ρόλο του αρχηγού κόμματος. Ο χειμαρρώδης λόγος του (κι ας τον διέκοπτε δικτατορικά η Χούκλη) θα ταίριαζε περισσότερο σε ομιλία παλαίμαχου ποδοσφαιριστή σε ιστορική συνάντηση Βραδυποριακού-Ταλαιπωριακού...

Και πάλι, να μην ξεχάσω τους έγκριτους-μάχιμους δημοσιογράφους μας. Ο Χατζηνικολάου τελικά κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Ο Alexis ξέρει τελικά πολύ καλά ελληνικά. Ο Ευαγγελάτος, όσοι το παρατηρήσατε, είχε καθόλη τη διάρκεια του debate μια κρυφή κάμερα στο παντελόνι του. Η Στάη είναι εκθαμβωτικά όμορφη - εξέπεμπε μια τέτοια λάμψη, που τελικά κατάφερε να με τυφλώσει. Η Τρέμη είναι τόσο σπουδαία δημοσιογράφος, εξαιτίας της συχνής παρέας με τον Πρετεντέρη και τώρα μπορούσε να μιλήσει περισσότερο (double feature). Και η Χούκλη είναι αυτό που όλοι ονειρευόμασταν: ενα ελληνικό μοντέλο ανδροειδούς, τύπου Τ-1000 που δεν παίρνει τις μορφές άλλων, αλλά μπορεί να σε διακόψει σε ανύποπτο χρόνο κι αν τυχόν διαφωνήσεις μαζί της, θα στο κοπανάει σε όλη σου τη ζωή.

Και φυσικά, ειδική μνεία στον Εναν, τον Μοναδικό, τον Ανυπέρβλητο, τον Δημοσιογράφο: Αιμίλιος Λιάτσος. ΠΟΛΥ δύσκολες ερωτήσεις. Απο το εγκεφαλικό στη δήλωση του Αλαβάνου, στο "τι θα κάνετε για την παιδεία, την υγεία, τα τρόλεϊ, κλπ" στον Παπανδρέου και στη μικρή Αναστασία του Καραμανλή, που στα οκτώ της χρόνια ρωτάει πώς θα γίνει πρωθυπουργός. Τους στρίμωξε όλους. Εκτός απο τους αρχηγούς...