Η γκόμενα που γούσταρε τρελά ο Α, δοκίμασε να την πέσει στον Τσακ Νόρις.
Ο Τσακ αποδείχθηκε πολύ πιο αδυσώπητος απ'οτι ο κακόμοιρος ο Α. Τής έριξε μια στριφογυριστή κλωτσιά και ο κόσμος της ήρθε τούμπα.
Ηταν αδύνατη και όλος ο κόσμος τη φώναζε χοντρή. Ηταν ψηλή και όλος ο κόσμος τη φώναζε κοντή. Ηταν μελαχροινή και όλος ο κόσμος τη φώναζε ξανθιά. Ηταν χαζή και όλος ο κόσμος τη φώναζε έξυπνη.
Κάθε μέρα κοιτιόταν στον καθρέφτη της και μονολογούσε. "Αφού δεν είμαι χοντρή, γιατί με φωνάζουν έτσι;". Μια φωνή απο το υπερπέραν τής έδωσε μια συμβουλή. Απο τότε άρχισε να τρώει ακατάπαυστα, σταμάτησε τη γυμναστική και την καλή διατροφή και έγινε υπέρβαρη. Τότε κανείς δε σχολίαζε τα κιλά της και, τουλάχιστον, δεν τη φωνάζανε χοντρή.
Αλλά ο μονόλογος στον καθρέφτη δε σταμάτησε. "Αφού δεν είμαι κοντή, γιατί με φωνάζουν έτσι;". Η φωνή ακούστηκε και πάλι. Αγόρασε ενα αλυσοπρίονο και έκοψε τα πόδια της. Τώρα ήταν όντως κοντή, αλλά κανένας δεν τη σχολίαζε. Ησύχασε κι απο αυτό.
Τα μαλλιά ήταν η εύκολη λύση. Τα έβαψε στο πιο άθλιο μπουρναζοξανθό που μπορείς να φανταστείς. Τώρα ήταν ξανθιά και - δόξα τον Υψιστο - κανείς δε τη σχολίαζε πια.
Ηταν, πλέον, τρισευτυχισμένη. Γλεντοκοπούσε και έβλεπε τις μέρες να κυλάνε σαν τη βροχή στον τσίγκο. Μια μέρα, ο καθρέφτης γύρισε και τη ρώτησε: "Δε σε πειράζει που ενώ παραμένεις χαζή, όλος ο κόσμος σε φωνάζει έξυπνη;". Εκείνη τότε, με αφοπλιστική βεβαιότητα, γύρισε και τού απάντησε: "Δε με νοιάζει η γνώμη των άλλων. Ξέρω εγώ τί πραγματικά είμαι.".
Κι έτσι κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου. Τόσο αυτή, όσο και ο Τσακ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου