ΕΞΗΝΤΑΕΝΝΕΑ

Ηλπιζα οτι δε θα ξανάγραφα για τέτοια πράγματα. Και να που το ξανακάνω. Θα μου πείς, το έχω πεί άπειρες φορές στο παρελθόν, για πολλά και διάφορα πράγματα, αλλά σπανίως κρατάω τις υποσχέσεις μου. Καλά να πάθω. Το ίδιο πράγμα ισχύει και για τους Θεούς. Χωρίς τους Σατανάδες, είναι απλά lame.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.
Στατιστικώς - κι ας βρεθεί ΕΝΑΣ να μου το διαψεύσει - το γυναικείο φύλο χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τις ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ και τις υπόλοιπες. Απο 'κει και πέρα, κάθε μία απο αυτές τις δύο κατηγορίες "σπάει" σε διάφορες υποκατηγορίες, κοινές και για τις δύο: πουτάνες, μητέρες, σύζυγοι, γκόμενες, κ.ο.κ.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:

1. Δεν αγαπάνε και δεν ερωτεύονται ποτέ τίποτα το ανθρώπινο. Θα αγαπήσουν το σκύλο τους και θα κλάψουν γοερά αν πάθει κάτι. Θα αγαπήσουν το ξέκωλο φόρεμά τους και θα κλάψουν το ίδιο αν καταστραφεί ή το χάσουν. Θα αγαπήσουν τα χρήματα και όλες τις ανέσεις που αυτά τους παρέχουν - ιδίως αν βρεθούν απότομα απο τα ψηλά στα χαμηλά, μπορεί και να αυτοκτονήσουν.

2. Το μόνο ανθρώπινο στοιχείο που θα αγαπήσουν ποτέ, είναι το παιδί τους. Μόνο όταν γίνονται μητέρες αντιλαμβάνονται οτι υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν ανάγκη απο ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά, εκτός απο το κουτάβι τους και το πιστολάκι για τα μαλλιά.

3. Αμα γουστάρουν να γαμηθούν, θα το κάνουν την ίδια στιγμή και θα έχουν να το λένε για 200 χρόνια. Το κυνήγι του πούτσου στις ανεπτυγμένες χώρες έχει πάντα θαυμαστικό στο τέλος και υπάρχει για να αναζωογονεί και να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, αναλύσεις, τυχαία συμπεράσματα και κοινωνικές ταμπέλες. Εχει καύλες, κάθεται. Δεν έχει, περιμένεις. Οπως και να έχει, το ρολόι δουλεύει μια χαρά και ακολουθεί τους νόμους της φύσης, πολλές φορές και σε υπερβολικό βαθμό. Δεν είναι τυχαίο οτι χώρες σαν την Αμερική ή τη Γαλλία έχουν το πορνό στη "βιομηχανοποιημένη" ζώνη τους.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ:

1. Το θέμα "έρωτας και αγάπη" είναι κοινό και στις δύο κατηγορίες. Η διαφορά είναι οτι η Ελληνίδα έχει ενα αγαπημένο σπορ, που λέγεται "εμπόριο έρωτα και συναισθήματος". Παρόλο που κυκλοφορεί ακόμα ο αστικός μύθος περί συναισθηματικής "στειρότητας" των αντρών (του στιλ "εγώ να γαμήσω θέλω και τίποτε άλλο"), η αλήθεια είναι, δυστυχώς, στις 180 μοίρες. Οι Ελληνίδες είναι αυτές που έχουν την απολύτως ΚΡΥΑ καρδιά και δε δυσκολεύονται στο να μοιράζουν πίκρα και απογοήτευση στους γύρω τους. Ο έρωτας και το συναίσθημα που πουλάνε είναι ψεύτικο, προμελετημένο και λειτουργεί πάντα προς το συμφέρον τους, αφού γνωρίζουν οτι το μεγαλύτερο ποσοστό του αντρικού πληθυσμού θα το χάψει και θα το αγοράσει σε "τιμές" εξευτελιστικές. Μην ξεχνάτε, οι άντρες δεν κλαίνε τόσο συχνά, αλλά όταν θα το κάνουν θα είναι επειδή ΠΟΝΑΝΕ πραγματικά. Οι Ελληνίδες κλαίνε κάθε τρείς και λίγο (απο τον πιο αστείο λόγο μέχρι τον σοβαρότερο), αλλά είναι ελάχιστες (έως ανύπαρκτες) οι φορές που θα το εννοούν. Αυτές είναι που δεν έχουν κάνενα είδους συναίσθημα ή συμπόνοια για τον διπλανό τους, αυτές είναι που βλέπουν τον έρωτα σαν μια "λογιστική τακτοποίηση" της ματαιοδοξίας και της συνεχούς ανάγκης τους για επιβεβαίωση και αυτοθαυμασμό. Κοιτάξτε γύρω σας και κάν'τε μια σύντομη έρευνα: απο όλα τα ζευγάρια που χωρίζουν (εκτός των παντρεμένων), ποιός έχει την ευθύνη και - κυρίως - ποιός κάνει την πρώτη κίνηση; Ακόμα και σε ενα ελάχιστο στατιστικό δείγμα, το αποτέλεσμα θα είναι κατατοπιστικό.

2. Το σεξ για μια Ελληνίδα, στην ουσία του, δεν έχει διαφορά απο μια οποιαδήποτε γυναίκα στον κόσμο. Η διαφορά είναι, οτι η Ελληνίδα το πουλάει πάρα πολύ ακριβά και πάντοτε με δικούς της όρους συμμετοχής. Μπορείτε να σκεφτείτε πόσες φορές σας έχει τύχει (σχεδόν πάντοτε φαντάζομαι) να γνωρίζετε οτι μια γυναίκα σας γουστάρει αλλά μέχρι να "κάτσει" σας έχει φέρει στο αμήν και στην μη-ασφαλιστική δικλείδα "την παρατάω ή όχι"; Δε χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη, το ξέρετε το παραμύθι. Η Ελληνίδα "παίζει" με τα πάντα και περιμένει την ώρα που θα "χτυπήσει", όταν πλέον θα έχετε ξεμείνει απο κάθε είδους ψυχική δύναμη. Ενώ το θέλει σαν τρελή, επιμένει να "βασανίζει" το υποψήφιο θύμα της, προκειμένου να τον έχει του χεριού της για όσο χρόνο εκείνη επιθυμεί. Πού ακριβώς βρίσκεται ο "έρωτας", το "συναίσθημα", η "αγάπη" σε όλο αυτό; Πουθενά, μην ψάχνεις άδικα. Και, φυσικά, μην ξεχνάμε τον παράγοντα "κοινωνικός περίγυρος", αν τυχόν κάνει το μέγα λάθος να κοιμηθεί μαζί σου απο το πρώτο-δεύτερο ραντεβού: είναι πουτάνα, πορνίδιο, τσούλα, για φτύσιμο. Το γεγονός οτι σου φέρεται με τέτοια αλήτικη συμπεριφορά και δε λογαριάζει την υπομονή σου, τις αντοχές σου, τον αυθορμητισμό σου, προφανώς δεν την κάνει τσούλα. Σύμφωνα με τις φίλες της.

3. Η Ελληνίδα, δυστυχώς, έχει μάθει να συμπεριφέρεται με ενα συγκεκριμένο τρόπο. Εχει την τύχη να βρίσκεται σε ενα χώρο (την Ελλάδα) όπου το αντρικό στοιχείο είναι πιο βλαμμένο κι απο λοβοτομημένο κοπάδι στρουθοκαμήλων. Εχει ανεπτυγμένο ένστικτο επιβίωσης και σε εναν τέτοιο χώρο είναι ξεδιάντροπα πανεύκολο να επιβιώσει. Ξεκομμένη απο κάθε είδους γνήσιο συναίσθημα, μοναδικός της στόχος είναι να παραμένει το επίκεντρο της προσοχής. Θα ντυθεί ξέκωλα για να τραβήξει τα βλέμματα. Θα κουνήσει τον κώλο της ή ο,τι άλλο της βρίσκεται πρόχειρο για να σε αναγκάσει να την εκθειάσεις. Θα σε περιφρονήσει με στόχο να σε κολλήσει ακόμα περισσότερο στην εντελώς αδιάφορη περίπτωσή της. Οταν έρθει η ώρα, θα σου πουλήσει τον έρωτα και την "καψούρα". Εσύ θα μασήσεις και θα αφεθείς, γιατί είσαι άντρας (δηλαδή το πιο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ - και γι'αυτό το λόγο "αφελές" - ον στον πλανήτη). Οταν πάρει αυτό που θέλει, θα φροντίσει με την ίδια ευκολία που σε έφερε κοντά της, να σε απομακρύνει. Οι δικαιολογίες ποικίλουν, ανάλογα με το πόσο μυαλό κουβαλάει η κάθε γκόμενα ή με το πόσο ηλίθιο μπορεί να σε θεωρεί. Εσύ κάθεσαι και κλαίς κι αυτή συνεχίζει όμορφα και αμέριμνα τη ζωούλα της.

Είναι κοινό μυστικό οτι μια Ελληνίδα είναι σαν μια οποιαδήποτε γυναίκα με μερικές έξτρα προσθήκες. Οπως και να 'χει, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι άντρες σε ολόκληρο τον κόσμο που να μπορούν να ζήσουν χωρίς τις γυναίκες. Το πρόβλημα είναι οτι δεν έχουν μάθει να ελέγχουν τους εαυτούς τους και δίνουν το 150% της βιώσιμης ενέργειάς τους σε ενα πλάσμα της φύσης που ποτέ δε θα δώσει κάτι παραπάνω απο το 1%. Οταν θα μάθουμε να δίνουμε κι εμείς αυτό το 1% περιμένοντας την αντίπερα όχθη να δώσει το 1+1 (και μετά, χάρην αριθμητικής προόδου να χτίζεται το "οίκημα" λιθαράκι-λιθαράκι), τότε αυτό που ονομάζουμε "σχέση αντρός-γυναικός" θα βρίσκεται σε έναν πολύ καλό δρόμο ποιοτικής αναβάθμισης.

Μέχρι τότε, μην αγοράζετε τίποτα απο αυτές. Και ειδικά αν το προϊόν είναι ντόπιο. Θα είναι χαλασμένο, προτηγανισμένο ή ακόμα και ανύπαρκτο. Η προσεκτική διατροφή είναι ενα χτύπημα κάτω απο τη μέση που δε θα το ανεχθούν και τότε ίσως τα πράγματα βελτιωθούν. Ισως...