28.7.15

TOP-TEN: ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 2014-2015


Η καλύτερη και, καμιά φορά πιο... επώδυνη, στιγμή ενός απολογισμού. Να βάλεις σε μια σειρά τα καλύτερα που είδες σε μια σεζόν - έστω κι αυτή η σειρά (ή επιλογή) στην πορεία του χρόνου δεν δικαιωθεί. Είναι ένα momentum και ως τέτοιο οφείλει να αντιμετωπίζεται...

(μην ξεχνάς, πατάς πάνω στους τίτλους για να δείς τα αντίστοιχα reviews)

Στην αντίστοιχη λίστα με τα χειρότερα μια μέρα πριν, είχα βάλει σε περίοπτη θέση το συνονθύλευμα των κακών ελληνικών ταινιών, κυρίως του "εμπορικού" κυκλώματος, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν είχαμε και φωτεινά παραδείγματα για τούτο το ταλαιπωρημένο εγχώριο (κι όχι ελληνικό) προϊόν. Καλύτερο δείγμα για φέτος, το Τετάρτη 04.45 του Αλέξη Αλεξίου - ακολουθούμενο από τους "αγαπησιάρηδες" Αισθηματίες του αθεράπευτα ρομαντικού Νίκου Τριανταφυλλίδη, την Xenia του Πάνου Κούτρα (τα 3/4 της, τουλάχιστον...) και την ιδιόμορφη Νορβηγία του Γιάννη Βεσλεμέ (κι ας έμοιαζε περισσότερο με extended μικρομηκάδικο). 

Στα υπόλοιπα, ο... καλός Αντερσον της σεζόν (ο Ρόι) πάλεψε μέχρι τέλους με το Περιστέρι του για μια είσοδο στη δεκάδα, αλλά νικήθηκε στα σημεία τελευταία στιγμή. Αλλες αγαπημένες στιγμές, όπως το Παιχνίδι της Μίμησης, η Ανωτέρα Βία, το Furious 7, το Gone Girl, το Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία και το The Tribe μπορεί να βρίσκονται επίσης εκτός, αλλά συνεχίζουν να ανήκουν στην - ευρύτερη - αγκαλιά αυτής της προσωπικής "μούρλιας".

Για την τελική δεκάδα, ας με κρίνει ο χρόνος:


10. ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ
του Νταν Γκιλρόι

Ισως η καλύτερη ανδρική ερμηνεία της χρονιάς, περιτριγυρισμένη από τη δυστοπική... ουτοπία των αιματολάγνων ΜΜΕ. Ναι, του σήμερα! Και όχι του Μάικλ Μαν...



09. ΚΑΤΑΚΟΥΤΕΛΑ
του Τζαντ Απατοου

Πολύ πρόσφατο για να σε ζαλίσω με λεπτομέρειες. Αρκεί να σου πω οτι ώθησε "κριτικούς" να το θάψουν, μόλις συνειδητοποίησαν οτι είναι... πιο έξυπνο.



08. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
του Τζέιμς Μαρς

Η απόλυτη επιτυχία του mainstream, σε αμπαλάζ πραγματικής ιστορίας, δακρύβρεχτης αλλά τόσο κοντά σου όσο ποτέ άλλοτε με το... οσκαρικό μελόδραμα. Τα πλήκτρα του Γιόχαν Γιοχάνσον δεν έχουν φύγει από το μυαλό σου ακόμα, ε;



07. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ
του Ντεμιάν Σιφρόν

Αν κάποιος τραβούσε με μια κάμερα τον κόσμο γύρω σου και φρόντιζε να τον κάνει λίγο πιο αστείο, ΑΥΤΟ θα ήταν το αποτέλεσμα.



06. MAD MAX: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
του Τζορτζ Μίλερ

Πόσα, μα πόσα παραπάνω πια να πούμε για "μια ταινία του σκηνοθέτη της"; Από τις λίγες περιπτώσεις που οι λέξεις θα ακυρώσουν τα πάντα μπροστά στις... lovely εικαστικές συγχορδίες του "mastermind".



05. ΤΗΕ BABADOOK: ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
της Τζένιφερ Κεντ

Horror από το πάνω ράφι, και μάλιστα ντεμπούτο, φροντίζει αφότου σε τινάξει από το κάθισμα να σε τινάξει για τα καλά κι από την πίσω πλευρά του μυαλού.



04. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
του Αλεχάντρο Χοντορόφσκι

Το πιο προσωπικό entry της σεζόν, κι ας είναι του... 2013. Καλώς, ωστόσο, που ένας λάθος προγραμματισμός μας έφερε πρόσωπο με πρόσωπο με τον απόλυτο ύμνο στο χορό της παντοτινής δημιουργίας.


03. IDA
του Πάβελ Παβλικόβσκι

Ενα τεράστιο κενό χωρίζει την Ιντα με τον "δημιουργό" της, εκεί ψηλά. Σε ένα κάδρο που αυτή την αιωνιότητα θα την κρατήσει μέχρι το φινάλε. Οταν πλέον η φυγή θα έχει αποκτήσει ταυτότητα.



02. ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΟ
του Ντέμιαν Τσαζέλ

That was EXACTLY my tempo!




Η κορυφή έπαιξε στα ίσα (μπουνιές και κλωτσιές) με το νούμερο δύο. Τελικά, κέρδισε επειδή έχω μια αδυναμία στη σκηνοθεσία που... κρύβεται. Και σκάει σαν αργός δυναμίτης:


του Μπένετ Μίλερ

Για όλα τα παραπάνω. Και για το γεγονός οτι σκηνοθέτης και ερμηνευτές βρέθηκαν στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να ΜΠΟΡΟΥΝ να σε παρασύρουν στο ανθρώπινο κενό. Από τις περιπτώσεις, δηλαδή, που σε αναγκάζουν να χειροκροτήσεις όρθιος την ήττα σου.


Πάπαλα, λοιπόν, για μια εξαιρετική σεζόν, με τα ups και τα downs της. Μέχρι του χρόνου, καλά σαράντα. Αν, πλέον, θα βλέπουμε ταινίες σε πρώτη προβολή κι όχι εν αναμονή του... download complete.


Δεν υπάρχουν σχόλια: