ΜΟΙΡΟΓΝΩΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ακόμα και άτομα της γενιάς μου θυμούνται - έστω αμυδρά - το "Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη" της δεκαετίας του '90. Τότε που ένας Μητσοτάκης έλεγε χαιρέκακα "οι αυξήσεις που θα δωθούν θα είναι μηδέν", την ίδια στιγμή που ο πολιτικός του αντίπαλος μπαινόβγαινε στα Ωνάσεια ρετουσάροντας το σοσιαλιστικό προσωπείο. Τότε είχε βγεί στη φόρα και το θέμα με το F.Y.R.O.M., επί Γκλιγκόροφ, αλλά πήγε κι αυτό αμάσητο. Κύριο θέμα, όπως και κάθε φορά απο τότε που έφερε τις πατάτες ο Καποδίστριας, οι μισθοί μας, οι συντάξεις μας, τα εφάπαξ μας, τα δάνειά μας, τα χρέη μας, τα αυθαίρετά μας, τα "μαύρα" μας, τα επιδόματά μας, το ψωμί και το παντεσπάνι μας. Μέχρι και σήμερα, δε θυμάμαι ούτε έναν Ελληνα να έκοψε απόδειξη για την "αγάπη" του. Τις θυμήθηκε μόνο όταν είδε, πέρυσι, οτι μπορούσε να έχει κάποιο κέρδος απο αυτό. Απο φέτος που δεν του προσφέρουν τίποτα, χέστηκε αν θα κοπούν ή όχι.

Μικρή σημασία πλέον έχουν όλα αυτά. Υπάρχει μια συμφωνία στο επίκεντρο: να πληρώσουμε κάτι σπασμένα. Ο "αγανακτισμένος" αγρότης-εργάτης-ταξιτζής-δημόσιος υπάλληλος κατεβαίνει στους δρόμους βροντοφωνάζοντας "δεν τα έσπασα εγώ". Αν εγώ βάλω κάποιον να σκοτώσει κάποιον άλλον, δε θα με πούν δολοφόνο. Αλλά θα πάω μέσα για "συνέργεια σε φόνο". Αυτός ο αγανακτισμένος, όταν τσίμπαγε μετά περισσής καπιταλιστικής λαχτάρας τις αθρώες επιχορηγήσεις της Ε.Ε., και αντί να επενδύσει στο αντικείμενό του, τις έκανε Cayenne, παραθαλάσσιες βίλες, κοστούμια Armani και πούρα Αβάνας δεν είχε κάτι που, παρεξηγημένα τελικά, το λένε "δικαίωμα ψήφου"; Φυσικά, το εξασκούσε. Αν δεν το έκανε, δε θα είχε κάποιο μεσάζοντα εκεί πάνω για όλα αυτά. Κάποιον να τσιμπάει τις επιχορηγήσεις για πάρτη του, να διορίζει τα παιδιά του σε καίριες θέσεις στο Δημόσιο όπως "Βοηθός χειριστή φωτοτυπικού μηχανήματος στη λίμνη της Κοπαΐδας", να κάνει τα στραβά μάτια στους αμέτρητους τραπεζικούς λογαριασμούς που αγκάλιαζαν στωϊκά τα όσα έκρυβε απο τον πιο-ξεφτίλα-και-πεθαίνεις εφοριακό έλεγχο και να λαδώνεται ανα τακτά χρονικά διαστήματα προκειμένου η δουλειά να "κυλάει πιο γρήγορα".

Το τροχόσπιτο με την επωνυμία "Θεόδωρος Πάγκαλος" δεν είπε ψέματα. Μαζί τα φάγανε. Ο καθένας στο ποσοστό που του αναλογεί. Οι μεν έχουν ανάγκη τους δε και τούμπαλιν. Εκείνοι οι 300, έχουν στείλει κάθε βρώμικη περιουσία σε λογαριασμούς εξωτερικού, πάντα σε Ευρώ. Μια επιστροφή του τοπικού νομίσματος στη δραχμή, αυτομάτως κάνει το ευρώ τους συνάλλαγμα. Οταν θα τα επιστρέψουν πίσω, στις φρέσκιες αγγλοσαξονικές τράπεζες που θα έχουν αντικαταστήσει τις δικές μας πτωχευμένες, η περιουσία τους αυτή θα έχει αυξήσει την αγοραστική της δύναμη στο δεκαπλάσιο. Χαζός δεν είναι κανένας τους. Αντίθετα, τα υπόλοιπα εκατομμύρια που τόσα χρόνια επιβράβευαν με την ψήφο τους αυτό το "δούναι και λαβείν" τώρα βλέπουν οτι δεν είχαν ποτέ τη γνώση (άρα κατά συνθήκη, ούτε και τη συμμόρφωση) να κάνουν παρόμοιες κινήσεις και οι δικές τους "βρώμικες" καβάτζες έχουν μείνει εκτεθειμένες. Αλλωστε, το "ενημερωμένος Ελληνας" τείνει περισσότερο πλέον στο "Αλβανός τουρίστας" παρά στο "Πολίτης της Ευρώπης". Το όλο σκηνικό θυμίζει ενα τυχαίο κονκλάβιο της Μαφίας: το αφεντικό έδινε στα τσιράκια του, αλλά όταν ήρθαν τα σκούρα, αυτός έκανε το κουμάντο του και κοιμήθηκε ήσυχος, ενώ αντίθετα τα "απληροφόρητα" τσιράκια έμειναν με το IBAN στο χέρι. Το οποίο δεν έμαθαν ποτέ να χρησιμοποιούν σωστά, καθότι "δε γαμείς, του δίπλα καίγεται". Τώρα που η φωτιά έφτασε και στο δικό τους σπίτι, ζητάνε το ίδιο νερό που όταν κάποτε τούς το έδιναν, εκείνοι γέμιζαν απλά τις αδήλωτες πισίνες στα κατσικοχώρια τους.

Εχει μεγάλο θράσος ο Ελληνας. Κάποτε, με αυτό, κέρδιζε μάχες με υπεράριθμους αντιπάλους και γύριζε πίσω με δόξα και τιμή. Τώρα, αδυνατεί να επιβληθεί σε 300 ανθρωπάκια. Ο λόγος; Ο ίδιος τα τάιζε τόσα χρόνια, με τη δουλεία του και την υποτέλειά του προκειμένου να γευτεί καρπούς εφήμερης χαράς και ανεξάντλητου καταναλωτικού οργασμού και τώρα αυτά μεγάλωσαν, δυνάμωσαν και μπορούν να του πουν με τον τρόπο τους "Σκάσε!" και αυτός να τους ακούσει. Το οτι θα πάει για άλλη μια φορά στο Σύνταγμα να κράξει με καφέ, τσιγάρο και Heineken δεν τρομάζει ούτε τα μυρμήγκια. Γιατί αύριο, μετά το νέο Μνημόνιο, τα νέα μέτρα, τις νέες περικοπές, το νέο νόμισμα και τη "νέα αλλαγή", πάλι θα τρέξει να παρακαλέσει τα ίδια ανθρωπάκια για επιδόματα, καβάτζες, φοροαπαλλαγές απ'το παράθυρο και εξυπηρετήσεις.

Είναι προφανές και γνωστό απο τον καιρό του παππού μου, οτι μια πτωχευμένη χώρα, με κάθε τί κινητό και ακίνητο υποθηκευμένο και κατόπιν ξεπουλημένο σε κάθε αλλοδαπό καλοθελητή, χάνει την ταυτότητα της "πατρίδας" και μετατρέπεται ολοσχερώς σε ενα τεράστιο, αχανές οικόπεδο έτοιμο για τεμαχισμό και άμεση επενδυτική δραστηριότητα. Σωστό. Μπορείς να γκρινιάξεις δικαιολογημένα. Εκτός αν στο παρελθόν, όταν αυτα τα "κινητά και ακίνητα" ήταν ακόμα περιουσία της "χώρας" σου, εσύ τα εκμεταλλευόσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, καίγοντας τα ίδια δάση, λαδώνοντας τους ίδιους τεχνοκράτες, καταπατώντας τους ίδιους νόμους και τις ίδιες αξίες, κρύβοντας επιμελώς τα ίδια λογιστικά πεπραγμένα, χτίζοντας στην ίδια καμμένη γη που αφήνεις πίσω σου.

Ελληνάρα μου... Δε φαντάζομαι να ήσουν ένας απ'αυτούς, ε;